วันที่ 1 มิย. 53

เช้าวันที่ 1 มิย. 53 เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้น ( 05.30 น. กริ้ง กริ้ง) นั้นแระ ฉันตื่นตอนตีห้าครึ่ง และตามด้วยเพื่อน อีกสองคน เสร็จธุระแล้ว เราสามคนก็ออกเดินทางไปยังที่ฝึกงาน และแวะรับเพื่อนอีกคนระหว่างทางไป พอไปถึงที่สำนักประชาสัมพันธ์แล้ว ตอนนั้นเวลา 07.30 เช้ามาก ยังไม่มีใครมา พวกเราก็นั่งรออยู่ใต้มะม่วง หน้าอาคารที่เราจะฝึกงาน รอ รอ รอ จนกระทั้งฉันและเพื่อน ได้ขึ้นไปบนตึกเพื่อจะไปติดต่อกับฝ่ายเจ้าหน้าที่ ฝ่ายข่าว ที่ฉันจะไปฝึกงาน มีคนบอกให้รอพี่ติ๋วมาก่อน ฉันก็รออีก พี่เขาบอกว่า ที่นี้เขาเข้างานกัน 08.30 น. (ฉันนึกในใจมาสายกันจัง) แต่ไม่เป็นไร ถึงแม้พวกพี่เขาจะมาสาย แต่เราเป็นเด็กมาฝึกงาน เรามาเช้าก่อนพี่เขาก็ได้
ในระหว่างที่รอพี่เขามาทำงาน จะมีโชว์ฝาตั้งอยู่หน้าห้อง ฉันเพื่อนก็นั่งรอกันอยู่หน้าห้อง และและ ก็เริ่มมีคนทยอยมา เราก็ยกมือไหว้พวกพี่เขา เขาก็ถามกันว่า มาจากไหน? (มาจากมหาวิทยาลัยมหาสารคามคะ) พี่ๆทุกคนเขาน่ารักกันหมดเลยนะ เท่าที่ดูๆ จากนั้นพี่ติ๊วมา(มีคนบอก) เราสี่คนก็ได้เข้าไปหาพี่ติ๋วข้างใน ซึ่งพี่ติ๋วจะรับเรื่องเด็กที่มาฝึกงาน จากนั้นก้คุยกันไปเรื่อย ก่อนที่จะแยกไปฝ่ายข่าว จากที่ตัวอาคารของตึกที่โดนเผาไปนั้น ตึกนี้เป็นเพียงตึกเล็กๆ ทุกฝ่าย ก็จะมาอยู่ร่วมกันที่ตึกเล็กนี่
เราสี่คนเข้าไปในห้องของฝ่ายข่าวซึ่งอยู่ข้างห้องทำงานของฝ่ายรายการโทรทัศน์ ก็จะมีโต๊ะๆสีส้ม และเก้าอี้อีก สี่ตัว ตั้งอยู่ ซึ่งมันพอดีกับเราสี่คนเลย (ขำ) เราก็ไหว้สวัสดีพี่ๆในห้องนั้น พี่เขาบอกว่า .. ตอนนี้ยังไม่มีอะไรให้ทำนะ น่าจะมาก่อนหน้านี้ จะได้ช่วยกันยกของ (ตอนที่ไฟไหม้) จากที่เกิดเหตุการณไฟไหม้ นั้น ทำให้ที่สำนักงานประชาสัมพันธ์ไม่มีงานเข้า มีแต่ก็น้อย ไม่มีห้องจักรายการ จึงส่งผลให้เกิดการว่างงานของเด็กฝึกงาน ที่นั้นฝ่ายข่าวมีเด็กฝึกงานเก่า 3 คน ซึ่งมาจากบุรีรัมย์ 2 คน (พี่แจ๊ค พี่บอล) ซึ่งเรานับถือให้เขาเป็นพี่ และน้องจากอาชีวะขอนแก่นคนนึ่ง (น้องแบงค์) เหมือนเขาสองคนจะมีหน้าที่ทำ (ในความรู้สึกของฉัน) เราสี่คนก็นั่งเล่นนั่งดูหน้ากันในห้องเล็กๆห้องนั้น เพราะเกิดอาการเบื่อ ที่ไม่มีงานทำ อะไรเลย พี่ๆตากล้องก็ทยอยกันเข้ามา ก็จะถามพี่เขาเสมอว่า มีรัยให้ช่วยทำมั้ยคะ (ออ ไม่มีรับให้ทำหรอก) ..เชื่อมั้ยว่าวันนั้นทั้งวันเราสี่คนไม่ได้ทำรัยเลย เราได้แต่ปรึกษากันที่โต๊ะตัวสีส้มๆตัวนั้นอย่างเบาๆ (นั่งคุยกันเบาๆ) และแล้วเวลา 17.00 ได้เวลาเลิกงาน พี่ๆเขาก็ทยอยกลับ (กลับได้แล้วนะเด็กๆ) เสียงพี่ๆชวนกลับ
วันนี้ทั้งวันฉันก็ไม่ได้อะไรเลย แต่ได้รู้จักสถานที่ ได้รู้จักพี่ที่ทำงาน และได้รู้จักเพื่อนฝึกงานต่าง สถาบัน และได้รู้อีกว่า วันพุ่งนี้ราต้องได้ทำอะไรสักอย่างละน๊า..