วัน วันของการฝึกงาน ที่ สำนักประชาสัมพันธ์ขอนแก่น เขต 1

และแล้ว วันที่ต้องฝึกงานก้มาถึง ที่ที่ไปฝึกงานนั้น ก็คือ สำนักประชาสัมพันธ์เขต 1 จังหวัดขอนแก่น ( NBT) นั้นเอง ฉันเองก็รู้สึกตื่นเต้นนะ ที่จะได้ไปฝึกงาน ตื่นเต้นที่จะได้เจอกับสังคมใหม่ เพื่อนใหม่ วัฒนธรรมใหม่ ในที่ฝึกงาน ฉันไม่รู้หรอกนะว่าจะเกิดอะไรขึ้นบ้างในระยะเวลาที่ทำงานการฝึกงาน แต่ฉันจะทำมันให้ดัที่สุด สู้ๆๆ


วันพุธที่ 7 กรกฎาคม พ.ศ. 2553

วันที่ 29 มิย. - 2 กค. 53

วัน วันของอาทิตย์นี้ขอรวบยอดเข้าด้วยกันแล้วกันนะคะ สำหรับงานของอาทิตย์นี้ ก็ไม่มีอะไร มากหรอก มันก็เดิมๆ ก็ออกไปทำข่าว และกลับมาเขียนข่าว แต่มีงานใหญ่นะสิ พี่นาง (บก.) ของเรา สนใจเรื่องพยาธิใบไม้ตับ วันนั้น ฉันได้ออกไปทำข่าวกับพี่ทน เรื่องโครงการละว้า มันเป็นโครงการงานวิจัยของอาจารย์และคณะ ของคณะแพทย์ มข. พี่นางแกก็สนใจ และอยากให้พวกเรา นิสิตฝึกงานทั้ง 4 คน ออกทำสกู๊ป คนละตอน โดยพี่นางให้หัวข้อมา 5 หัวข้อที่จะเอาไปทำเป็นสกู๊ปข่าว เราก็แบ่งกันคนละ หัวข้อ ส่วนอีก 1 ข้อ เราก็จะช่วยกันทำ ได้ได้ประสานงานกับอาจารย์เจ้าของโครงการ โดยเราจะตามไปทำข่าวด้วย ที่แก่งละว้า อำเภอบ้านไผ่ ในวันศุกร์ที่ 9 กค. 53 นี้ เราก็ได้เตรียมตัวกัน โดยเขียนรายละเอียดของข่าวไปให้พี่นางดู และพี่นางแกก็แนะนำกลับมา โดยในวันศุกร์ที่ 9 นั้น พี่นางให้พี่อู๋เป็นตากล้องให้ และวันนั้นเราต้องไปทั้งสี่คนเลย
มาฟังวันๆ ของอีกวันนะ รุ้สึกว่าวันนั้นจะเป็นวันพฤหัสบดีที่ 1 กค. 53 วันนั้นประมาณสองโมงกว่าๆ ฉันได้ออกไปทำข่าวกับพี่ปิ๊กที่เขาสวนกวาง เขาจะเปิดสวนสัตว์ที่เขาสวนกวาง (ว่างๆ มาเที่ยวกันนะจ๊ะ) และมีพี่ๆทีมงานจากช่อง 7 ติดรถไปด้วย สองคน อีกคนเป็นตากล้อง อายุเยอะแล้วนะ เป็นผู้หญิงด้วย อีกคนเป็นผู้สื่อข่าว ผู้ชาย ระหว่างเดินทางไป ประมาณเส้นน้ำพอง ได้เกิดอุบัติเหตุ ข้างหน้าโดยเหตุ คือ รถกระบะ ขับรถเฉี่ยวรถมอไซต์ พี่ๆเขาเลยจอดช่วยปรากฎว่า (เป็นเด็กผู้หญิงสองคน ประมาณมอต้น) คนขับไม่เป็นไรมาก แต่คนซ้อนแรกๆ ซักนะ นึกว่าน้องเขาจะอาการหนักซะแล้ว ฉันเห็นฉันกลัวมาก ขนลุก และสั้นไปทั้งตัว จากนั้นคนเขาก็มาช่วยกัน และรถที่เฉี่ยวมันก็หนีไป น้องคนที่เจ็บมากน้อยอยู่บนถนนที่ร้อนจัด อาการของน้องนั้นหรอ คางแตก เห็นไปถึงกระดูกเลยนะ ฉันก็กลัวน้องร้อน ฉันเลยเอาเสื้อแขนยาวบังแดดให้น้อง และพี่คนนึ่งเลยบอกว่า ขอเสื้อมาประคองหัวน้องได้มั้ย ฉันก็เอาเสื้อประคองหัวน้องไว้ คางของน้องเลือดออกเยอะมาก เต็มปกเสื้อน้องไปหมดเลย และเสื้อฉันก็พลอยเปื้อนไปด้วย หลังจากเวลาผ่านไปนานมาก เกือยจะชั่วโมง รถพยาบาลก็ยังมาไม่ถึงฉันห่วงอาการของน้องมาก ไม่รู้จะทำไง ฉันได้ได้ไปถอดร้องเท้าให้น้อง เพื่อจะได้ผ่อนคล้ายไปบ้าง ในใจนึกส่งสารน้องมากเลย จากนั้นรถกู้ชีพก็มา (เชอะ มาช้ามากๆๆเลย ถึงว่า เป็นได้แต่อำเภอ) จากนั้นเขาก็เอาตัวเด็กทั้งสองคนนั้นไป และฉานกับพี่ๆทีมงานก็เดินทางไปเขาสวนกวางต่อ ( ขอให้น้องๆหายไวๆนะ) การที่ได้จอดรถช่วยน้องสองคนนั้นจากอุบัติเหตุ คงจะทำให้ฉัน และทุกคนที่อยู่บนรถคันนั้นได้บุญไปตามๆกัน พี่ๆเขาก็พูดแบบนี้แระ และวันๆของอาทิตย์นี้ก็ไม่มีอะไรมากหรอก อยากฝากเพื่อนๆที่เดินทางโดยรถจักยานยนต์ จงมีสติ และระวังด้วยนะ เพื่อนเป็นห่วงจ้า
อาทิตย์นี้ทั้งอาทิตย์มีอะไรบ้าง ก็ดูที่รูปแล้วกันนะ เพราะรูปคงจะบอกอะไรได้เยอะเลย เพื่อขี่เกียจอ่าน อิอิ

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น